அந்த குற்றவுணர்ச்சி.. டிவி ஷோக்களின் டைமிங் மனப்பாடம்.. பரம்பரையில் முதல் டிகிரி.. வெறியுடன் பேசிய விக்னேஷ்காந்த்

ஆர்.ஜே.விக்னேஷ்காந்த் சமீபத்தில் வாவ் லைஃப் என்னும் யூட்யூப் சேனலில் தொகுப்பாளர் அர்ச்சனாவிடம் அளித்த பேட்டியில் கூறியிருப்பதின் தொகுப்பு..

கேள்வி: நீங்கள் வளரும்போது ஒரு படையே வளருது. இதை எந்த வயதில் கத்துக்கிட்டீங்க. எல்லோரும் சேர்ந்து வளரணும் என்பதை யோசித்தது எப்போ?

பதில்: எனக்கு சின்ன வயதில் இருந்தே இப்படி ஆகணும் என்கிற ஸ்பார்க் எல்லாம் இல்லைங்க அக்கா. நாளைக்கு ஒரு தொழிலதிபர் ஆகணும். பிசினஸ் செய்யணும் அப்படி ஒன்றுமே கிடையாது. சின்ன வயதில் இருந்து டிவி நிறைய நான் பார்ப்பேன். இன்றைக்கு எனக்கு ரொம்ப ஸ்பெஷல். எனக்கு ஒரு சுழற்சி முடியுற மாதிரி. ஏனென்றால், டிவியில் உங்களைப் பார்த்து வியந்து, இப்படி ஆகணும்னு நினைச்சு அப்படி வளர்ந்த பையன். சின்ன வயசில் இருந்தே நான் விளையாடப்போகமாட்டேன். நிறைய தெருக்களில் எனக்கு ஃபிரெண்ட்ஸ் எல்லாம் கிடையாது. வீட்டில் ஒரே பையன். அதனால், பொத்தி பொத்தி வைச்சுருப்பாங்க. அம்மா கூட ஆபிஸ் போவேன். அங்கயிருந்து ஸ்கூலுக்குப்போவேன். ஸ்கூல் முடிஞ்சதும் திரும்பவும் ஆபிஸுக்குப் போவேன். திரும்பவும் வீட்டுக்கு வந்திடுவேன்.

அதனால் எனக்கு டிவி மூலமாகத்தான் வெளியுலகம் தெரிந்தது. அதனால் டிவியில் எல்லா ஷோக்களின் டைமிங்கும் மனப்பாடமாக எனக்குத் தெரியும். எல்லா சேனலும் பார்ப்பேன். ரொம்ப வருஷமாக டிடி பொதிகையைத் தொடர்ந்து பார்த்த தமிழன் நானாகத்தான் இருப்பேன். அதனால் எனக்கு டிவியில் ஏதாவது ஆகிடணும்னு ஆசை.

அடுத்து பேச்சுப்போட்டி போவோம். நாடகத்துக்குப்போவோம். அப்படிதானே நம் எல்லோருடைய துவக்கமும் இருக்கும். அப்போது மீடியாவில் பெரிய ஆள் ஆகிடணும்னு ஆசை வந்துச்சு.

லோக்கல் சேனல் ஆடிசனில் கிடைத்த ஸ்பார்க்:

அப்போது ஒரு லோக்கல் சேனலுக்கு ஆடிசன் போனேன். அப்போது அண்ணன், ஒரு விஷயத்தை ஓபன் செய்துவிடுகிறார். தம்பி நீ இன்ட்ரஸ்டிங்காகப் பேசுற, நீ ஏன் ரேடியோவுக்கு டிரை செய்யக்கூடாது அப்படின்னு கேட்டார். அப்போதுதான் அது தெரியுது. அடுத்து பதினொன்று, பன்னிரெண்டாவது ஒரு ஜெயில் மாதிரி ஸ்கூலில் சேர்த்துவிட்டாங்க. அப்போது நைட் 10 மணிக்கு எல்லோரும் தூங்கப்போகும்போது ரேடியோ கேட்பேன். அதை யாருக்கும் தெரியாம செட் செய்து 10:45 முதல் 3 மணி வரை ரேடியோ கேட்பேன்.

அப்படி 2 வருஷம் எனக்கு ஸ்கூல் ஹாஸ்டல் லைஃப் ரேடியோவோடு தான் போச்சு. அதற்காகத்தான் நான் சென்னைக்கு வந்தேன். இன்ஜினியரிங் படிக்கணும் என்பது அப்பா, அம்மாவோட ஆசை. சரி நம்ம பரம்பரையில் யாரும் டிகிரி படிக்கலை. நாம படிக்கணும்னு படிச்சு இன்ஜினியர் ஆகிட்டேன்.

சென்னைக்கு வரும்போது காலேஜ் ஹாஸ்டலில் சுதந்திரமாக ரேடியோ கேட்கும் சூழல் கிடைத்தது. டிவி கிடையாது. அப்படி ரேடியோ ஆடிசன் எல்லாம் அறிவிப்பில் சொல்வாங்க. இரண்டாவது வருஷம் இன்ஜினியர் படிக்கும்போதே மிர்ச்சியில் செலக்ட் ஆகிட்டேன். ஆனால், ஒரு நாள் தான் மா.கா.பா ஆனந்த் அண்ணன்கூட ஷோ கொடுக்குறாங்க. போயிட்டு வர்றதும் தூரமாக இருந்தது.

அடுத்து ஆஹா எஃப்.எம்மில் சேர்ந்தேன். காலையில் 7 மணி முதல் 10 மணி வரையிலான ஷோவை செய்வேன். அடுத்து வெளியில் போய் எடுக்கிற இன்டர்வியூக்கு எல்லாம் அனுப்பிவிடுவாங்க. திருப்பி நான்கு மணிக்கு ஷோ, திரும்பவும் வந்து செய்வேன். இந்த பிராசஸில் எல்லாத்தையுமே கத்துக்கிட்டேன்.

அப்படி வேலை செட் ஆனவுடன், நம்மளைத் தேடி ஊரில் இருந்து மூன்று பேர் வர்றாங்கே. அப்படி திருச்சி பக்கம் இருந்து வந்த பசங்க தான் பிரகாஷ், டி.ஜே.சாம், சிவசுப்பிரமண்யம். இதுக்கு முன்னாடி நானும் ஆர்.ஜே. வினோத்தும் ஃபிரெண்ட் ஆக இருக்கோம். அரவிந்த் அண்ணன் இன்டர்வியூ எடுக்கும்போது நண்பன் ஆகிடுறார். அப்படி ஒரு சின்னதா ஒரு டீம் ஃபார்ம் ஆகுது. அடுத்து இரண்டு ஈவன்ட் செய்யுறோம் செம ஹிட்டாகுது.

அப்படி டீம் ஃபார்ம் ஆகி இருந்தப்போ இரண்டு மாதத்தில் சிவசுப்பிரமண்யம் ஒரு ட்ரெயின் விபத்தில் இறந்திடுறார். அவன் ஊரில் இருந்தால் நல்லாயிருப்போனோ அப்படிங்கிற ஒரு குற்றவுணர்ச்சி, மூன்று நான்கு மாதங்களாக இருக்கு. அப்போது சிவா சொன்னது நினைவுக்கு வருது, கூட வந்த ரெண்டு பேரை பார்த்துக்கங்கன்னு சொன்னது.

அரவிந்த் அண்ணன் கொடுத்த வழிகாட்டல்: ஆர்.ஜே.விக்னேஷ்காந்த்!

அப்போதுதான் அரவிந்த் அண்ணன், நாம் எல்லோரும் சேர்ந்து ஷாம், பிரகாஷை உருவாக்கணும்னு சொன்னார். அடுத்து அரவிந்த் அண்ணன்கிட்ட எல்லா எக்யூப்மென்ட்ஸும் இருந்தது. உடனே, ஆபிஸ் போட்டோம். பிரகாஷ் தான் அட்மின், நாம் யோசிக்கிறதை முன்னாடியே யோசித்துசெய்திடுவான்.

அந்த டீமில் உண்மையிலேயே அன்பு பியூர் ஆக இருக்கும். அதன்பின் சேர்ந்த கார்த்தி, ஆனந்த், ஷெரிஃப், அன்புதாசன் இப்படின்னு யார் உள்ளே வந்தாலும் லைட் மைண்ட்டட் தான். இது யாரு கொடுத்ததா இருந்தாலும் சிவா கொடுத்ததாகத்தான் நினைக்கிறேன். இன்னிக்கும் நான் எழுந்ததும் பார்க்கிற முதல் முகம் சிவசுப்ரமணியத்தோடது தான்.

ஸ்மைல் சேட்டையாக இருந்தப்போ, எனக்குன்னு ஈவன்ட்டுக்கு எல்லாம் கூப்பிடுறாங்க. ஆனால், எனக்காக உழைத்தவங்களுக்கும் கனவு இருக்குன்னு அவங்களையும் அவங்களுக்குப் பிடிச்ச ஜானரில் செய்ய வைச்சேன். நம்ம டீமில் வந்து சேர்பவர்களை ஆடிசன் எல்லாம் எடுக்கமாட்டோம். மாறாக, அவங்க செய்யுறதில் சிறப்பானதை எப்படி ஷோவாக மாத்தலாம்ன்னு யோசிப்போம். அப்படி தான் நிறைய கன்டென்ட் கொடுத்தோம். இப்படி தான் நாங்க வளர்ந்தோம்’’என ஆர்.ஜே. விக்னேஷ்காந்த் பேசியிருக்கிறார்.

நன்றி: தொகுப்பாளர் அர்ச்சனா அவர்கள், வாவ் லைஃப் யூட்யூப் சேனல்