சாஸ்திரி தாத்தா செய்த சேட்டை;அப்துல்கலாம் ரிட்டன் ஃபேண்டஸி வொர்க் அவுட் ஆனதா? சுனைனாவின் ‘ராக்கெட் ட்ரைவர்’ படம் எப்படி?

கதையின் கரு:

எல்லாமே மிகச்சரியாக, நேர்த்தியாக இருக்க வேண்டும் என்று விரும்பும் பிரபாவுக்கு, மறைந்த ஜனாதிபதியான அப்துல்கலாம் போல பெரிய விஞ்ஞானி ஆக வேண்டும் என்பது கனவு. ஆனால் சூழ்நிலை, அப்பா கையேந்தி பவன் நடத்த, அவன் ஆட்டோ ஓட்டி குடும்பத்தை நகர்த்த வேண்டிய நிலைமை வந்து விட்டது. தான் ஆசைப்பட்டதை நோக்கி செல்ல முடியவில்லையே என்ற இயலாமை, அவனை எந்நேரமும் எரிச்சலிலேயே வைத்திருக்கிறது.

ஒரு கட்டத்தில் அவன் சிறுவயது அப்துல்கலாமை 2023 -ல் பார்க்க நேரிடுகிறது. சிறு வயது கலாம் தற்போதைய காலத்திற்குள் வந்ததிற்கு ஒரு காரணம் இருக்கிறது? அந்தக்காரணம் என்ன? அது நிறைவேற்றப்பட்டதா? என்பதை ஃபேண்டஸி ஜானரில் சொன்னால், அதுதான் ராக்கெட் ட்ரைவர் படத்தின் கதை!

கடுகடு முகம், விரக்தி, ஏக்கம், இயலாமை என அனைத்து உணர்ச்சிகளையும் நன்றாகவே வெளிப்படுத்தி இருக்கிறார் பிரபாவாக நடித்திருக்கும் பிரபா. சுனைனா கதாபாத்திரம் எந்த ஒரு தாக்கத்தையும் ஏற்படுத்தாமல் சென்றது ஏமாற்றம். சிறுவயது அப்துல் கலாமாக நடித்திருக்கும் நாகா விஷாலின் இயல்பான முகம், இவர் சிறுவயது அப்துல் கலாமாக இருக்க வாய்ப்பு இருக்கிறது என்பதை நம்பவைக்கிறது.

அவரின் நண்பரான சாஸ்திரி கதாபாத்திரத்தில் காத்தாடி ராமமூர்த்தி நடித்திருக்கிறார். உண்மையில், அவர்தான் படத்தின் ஹீரோ. அவர் என்ட்ரி கொடுத்த பின்னர் டேக் ஆஃப் ஆன சிரிப்பு ராக்கெட், அவர் வரும் இடங்கள் அனைத்திலும், சிரிப்பு சரவெடியை வெடிக்க விட்டுச் செல்கிறது. இதர கதாபாத்திரங்களும் தங்களுக்கு கொடுக்கப்பட்ட கதாபாத்திரங்களுக்கு நியாயம் செய்திருக்கின்றன.

முதல் பாதியில், கதையை பில்டு செய்ய வைக்கப்பட்ட காட்சிகள் மீண்டும் மீண்டும் வருவது..  ‘சரி அடுத்தது என்ன சொல்லுங்கப்பா’  என்ற கேள்வியை சலிப்போடு கேட்க வைக்கிறது. 

எப்போது சிறுவயது அப்துல்கலாம் கதைக்குள் நுழைகிறோரோ, அப்போதிலிருந்து படத்தில் அடுத்து என்ன நடக்கும், இது எப்படி சாத்தியம், இந்தக்கதை எங்கு, எப்படி முடியும்? உள்ளிட்ட கேள்விகள் நமக்குள் எழ ஆரம்பித்துவிடும். அந்தக் கேள்விகள் படம் பார்க்கும் ஆர்வத்தை தூண்டினாலும், விறுவிறுப்பு இல்லாத திரைக்கதை முதல் பாதியை சோதிதத்து மட்டுமல்லாமல் நம்மையும் சோதிக்கிறது.

இரண்டாம் பாதி, அப்படியே அப்துல் பிறந்த இடமான இராமேஸ்வரத்திற்கு பயணிக்கிறது. அங்கு அப்துல்கலாமின் நண்பரான சாஸ்திரி எப்போதும் கதைக்குள் நுழைந்தோரோ, அந்தக்கணத்தில் இருந்து படம் அவர் கைக்கு சென்றுவிட்டது. அவரின் இயல்பான உடல்மொழி, எக்ஸ்ப்ரஷன்கள் அனைத்து சிரிப்புக்கு கேரண்டி. குறிப்பாக வயதான அவரும், சிறுவயதான அப்துலும்  ‘வாடா போடா’ என்று பேசிக்கொள்வதும், வடை காமெடி, இருவருவருக்கும் உரித்தான ஃப்ளாஷ்பாக் உள்ளிட்டவைகள் நன்றாக வொர்க்வுட் ஆகி இருக்கின்றன.

வியாபாரம் இல்லாத காரணத்தால், கடைக்காரர் ஊர் விட்டு செல்லும் இடத்திலும், வாழ்க்கையின் சந்தோஷம் என்பது பெரிய சாதனை செய்வதில் இல்லை, சிறு சிறு சந்தோஷத்தில்தான் இருக்கிறது என்பதை விளக்கும் இடத்திலும், பிரசாந்தின் வசனம் கவனிக்க வைக்கிறது. ரெஜிமெல் சூர்யா க்ளோசப்பிலேயே கதையை நகர்த்தி கொண்டு சென்று இருக்கிறார். கௌஷிக் க்ரிஷ் இசை படத்திற்கு முடிந்த அளவு பலம் சேர்த்து இருக்கிறது. சாஸ்திரி தாத்தாவின் சேட்டை சுவாரசியம் கொடுத்தாலும், இன்ன பிற காட்சிகளின் திரைக்கதையில் விறுவிறுப்பு இல்லாததது படத்தின் பலவீனம்! ஸ்கிரீன் ப்ளே முக்கிய அமைச்சரே!